دانش آموخته سطح 2 جامعةالزهراء (س) قم و دانش آموخته کاردانی رشته بهداشت عمومی دانشگاه علوم پزشکی، گناباد، ایران
چکیده
امروزه علی‌رغم رشد فرهنگی و تغییر در سبک زندگی، بسیاری از افراد توانایی مواجهه با مشکلات را ندارند و در بحران‌های زندگی دچار فشارهای روانی بسیار می‌شوند و همین امر آسیب‌پذیری افراد و خانواده‌ها را در پی دارد. برای کاهش این مشکلات، نیاز است که معارف الهی کسب شود و در زندگی خانوادگی به کار گرفته شود. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و جستجوی کتابخانه‌ای، به تأثیر آموزه‌های اعتقادی در بهداشت روانی خانواده پرداخته‌شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که؛ در بین این آموزه‌ها، مهم‌ترین عامل آرامش، ایمان به خداست که با آن زندگی معنا پیدا می‌کند و هیچ‌چیز دیگری نمی‌تواند جای آن را بگیرد. توکّل به خدا آموزه‌ی دیگری است که به آن پرداخته‌شده و به نقش توکّل در افزایش اقتدار انسان در برابر ناملایمات اشاره شده است. بر اساس آموزه‌های قرآنی تسلیم و رضا مقامی است که انسان مؤمن با داشتن آن تمام مقدرات عالم را زیبا می‌بیند و مفهوم شکست و ناکامی در او راه ندارد. ایمان به معاد سبب تربیت انسان می‌شود، کسی که به معاد اعتقاد دارد خود را در پیشگاه خدا مسئول می‌داند و همواره مراقب خویش است تا ذرّه‌ای انحراف در مسیر او پیش نیاید و همین خود سبب آسان شدن زندگی و هموار شدن سختی‌ها می‌شود. درنتیجه نگاه توحیدی داشتن در زندگی، سلامت و بهداشت روانی را در پی خواهد داشت و زندگی لذّت بخش و گوارا خواهد شد.
)